Na 12 grudnia br. Zarząd AP zwołał Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie by podzielić się ciężarem odpowiedzialności za losy Aeroklubu Polskiego z delegatami reprezentującymi Aerokluby Regionalne. W różnych środowiskach trwa gorąca dyskusja i rozważania pod jednym kątem: Co dalej z AP? Czy AP ma szansę wznieść się na poziomy współczesnych potrzeb i oczekiwań? Jaka powinna być rola – funkcja AP?
   Zdaję sobie sprawę, iż głos małego Aeroklubu jest mało znaczący, więc nie walczę o dotarcie do świadomości decydentów ze swymi poglądami.
   Sięgnąłem więc do swojej szuflady i wyciągnąłem tekst, który miałem zamiar opublikować po poprzednim Zjeździe. Jak to wtedy widziałem? Tak jak napisałem w poniższym tekście!

90 lat Aeroklubu Polskiego i co dalej?!
(napisany w marcu 2009 r.)

   W dniach 14 i 15 marca odbył się XXV Zjazd Krajowy Aeroklubu Polskiego. Kończyła się przełomowa i najtrudniejsza z dotychczasowych kadencja Zarządu AP. Spuścizna Zarządu Prezesa Karpińskiego okazała się jeszcze bardziej dramatyczna niż to wyglądało podczas pamiętnego Zjazdu Sprawozdawczo-Wyborczego w Lesznie. Gdyby Generał Gromosław Czempiński znał prawdziwy stan organizacyjny i ekonomiczno-gospodarczy Aeroklubu pewnie nie dałby się namówić do wzięcia w swoje ręce „wolantu” tej zasłużonej i powszechnie dotychczas szanowanej organizacji.
   Zarząd wybrany w Lesznie, pod wodzą Prezesa Gromosława Czempińskiego, w czasie swojej kadencji, wykonał prawie niemożliwe zadanie. Obronił Aeroklub przed bankructwem. To bardzo istotny powód do podziękowania dla Prezesa Gromosława Czempińskiego. Ustępujący Zarząd w uznaniu wykonania misji prawie niemożliwej „wyrównania lotu szanowanej organizacji” otrzymał zasłużenie skitowanie w głosowaniu tajnym nad absolutorium.
   Zakończył się bardzo istotny etap z dziejów 90-lecia Aeroklubu Polskiego, więc warto dokonać porównania, czym był, i czym jest oraz czym może lub powinien być Aeroklub Polski.
   Byłem delegatem AKJ na XXV Zjeździe AP i wróciłem z mieszanymi uczuciami a właściwie poważnie zaniepokojony brakiem „troski” Zjazdu o rolę, program i funkcję społeczną Aeroklubu Polskiego.
   Moje obserwacje, człowieka przez 35 lat zawsze służącego społecznie (jako Sekretarz Generalny, Wiceprezes i Prezes) Polskiemu Związkowi Żeglarskiemu, zainteresowanego praktycznie lotnictwem dopiero w wieku 55 lat mogą być nietypowe i może niezrozumiałe. Niezależnie od tego jak to aeroklubowicze od dzieciństwa przyjmą czuję potrzebę powiedzieć, że zaprezentowana obecna wizja AP mnie niepokoi. Co się tak naprawdę wydarzyło na XXV Zjeździe AP? W kolejności rangi wydarzeń:
   - udzielono absolutorium ustępującemu Zarządowi,
   - wybrano Prezesa – został nim – Jerzy Makula, który „o włos” wygrał rywalizację z Włodzimierzem Skalikiem,
   - wybrano Zarząd na nową kadencję,
   - dokonano nieistotnych zmian w Statucie,
   - uchwalono (po raz pierwszy) składkę na Zarząd (biuro) Aeroklubu Polskiego.
   Czy może o czymś zapomniałem? Może pominąłem uchwałę programową Zjazdu? A może nie dostrzegłem deklaracji określającej współczesną misję Aeroklubu Polskiego? Niestety niczego z tych ważnych problemów Zjazd nie rozpatrywał. Nie było nawet próby podjęcia takiego wyzwania.
   Odniosłem wrażenie, że troska o misję publiczną, funkcje i możliwości nowych czy małych (prowincjonalnych) aeroklubów jeszcze dziewiczych w swym statutowym myśleniu jest nietaktem wobec wyszkolonych w czasach PRL – za pieniądze państwowe – dzisiejszych niektórych aktywnych kreatorów Aeroklubu Polskiego.
   Fragmentami odnosiłem wrażenie, że jestem uczestnikiem krajowej konferencji zintegrowanego ruchu związków zawodowych pilotów oraz spadochroniarzy aeroklubowych. Załatwiamy własne sprawy bieżące! Dbamy o to by tych, którzy z AP w przeszłości otrzymali już znaczący majątek (kiedyś powstały w wyniku środków z budżetu państwa) nic niezagroziło! Czuwamy by nasze dzisiejsze sprawy stabilizowały osiągniętą pozycję w strukturach Aeroklubu Polskiego. A gdzie misja publiczna? Niestety nie otrzymała mandatu delegata na Zjazd Krajowy!
   Wielkie namiętności wywołała sprawa składek na „biuro” Zarządu Aeroklubu Polskiego. Nikt nie kwestionował potrzeby ich ustalenia. Tylko w jakiej wysokości ma być odprowadzana do Warszawy za każdego członka w Aeroklubie Regionalnym.
   Nie podzielałem i dalej nie podzielam poglądu inicjatorów walki o zabraniu części, a w niektórych przypadkach całej składki z AR do AP, że składka ma być głównym instrumentem utrzymującym zbyt liczne biuro. To nie tymi metodami należy stabilizować byt jak i funkcje Biura AP. Może warto określić rolę Biura AP jako agendy consultingowej służącej Zarządowi, ale i Aeroklubom Regionalnym konkretną, wymierną logistycznie i ekonomicznie pomocą.
   W budżecie zadań sportowych zlecanych z Ministerstwa Sportu są odpisy na ich obsługę. W innych dla AP działaniach czas zacząć świadczyć usługi ważne dla AR, poszukiwania i opracowywanie projektów finansowych ze środków UE. A jest ich wiele tylko… trzeba się nimi zainteresować i wdrożyć mechanizm opracowywania wniosków by je otrzymać. Chciałbym widzieć biuro wysoce skadrowane, mobilne, potrafiące zapracować na swoje utrzymanie, cieszące się uznaniem, i wdzięcznością członków Aeroklubu Polskiego. Czy tak jest obecnie? Zdecydowanie nie! Czy jest szansa na inny wizerunek? Tak, ale trzeba się zabrać do zbudowania nowego, współczesnego wizerunku Aeroklubu Polskiego i jego głównego biura. Mam nadzieję, i w to chcę gorąco wierzyć, że Zarząd wybrany pod przewodnictwem Prezesa Jerzego Makuli podoła nowym wyzwaniom.

   Dokonując wyboru delegata na Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie AP w naszym Aeroklubie tym razem nie było chętnych na kandydowanie. Dlaczego? Bo jest (krąży) opinia w środowisku, że to czas zmarnowany! Czy tak musi być? Nie, ale trzeba dokonać istotnych i radykalnych zmian!
   Mam nadzieję, że XXVI Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie AP nie zawiedzie środowiska lotniczego zrzeszonego w Aeroklubach Regionalnych, a delegaci nie zmarnują swego czasu na jałowe dyskusje.

Stanisław Tołwiński
Prezes AKJ